In de nacht van 1 juli is Wilma Olthuis in rust en vrede naar haar Hemelse thuis gegaan. Ze is 54 jaar geworden. Haar leven is er een krachtig getuigenis van dat je in alle omstandigheden door en door gelukkig kunt worden als God de leiding mag nemen in je leven.
Tekst: Grytsje – Foto’s: Marieke
Tijdens de uitvaartplechtigheid was de zaal van BCC Gelderland tot de laatste stoel gevuld met zo’n 200 vrienden, familie en collega’s die afscheid kwamen nemen van Wilma. Psalm 18 stond centraal, een psalm waarin Wilma hulp en troost vond om in alles te vertrouwen op God. Zij leefde een leven met God dat eeuwigheidswaarde heeft. De kinderen lieten een brief aan hun moeder voorlezen waarin hun liefde en dankbaarheid voor Wilma naar voren kwam. Haar vriendinnen droegen de kist uit in een zee van bloemen. We wensen de kinderen heel veel sterkte bij dit grote verdriet en gemis. We bidden en wensen dat het hen goed mag gaan in het leven.
Psalm 18:31 “Gods weg is volmaakt; des Heren woord is zuiver.
Hij is een schild voor allen die bij Hem schuilen.”
Levensloop
Wilma werd in 1970 geboren in een groot gezin in Olst. Ze hield veel van kinderen en vond later een baan waarin ze dit talent kon inzetten. Wilma had zelf ook een sterke kinderwens, maar na haar trouwen kreeg ze geen kinderen. Dat was geen makkelijke tijd, maar ze bleef zich inzetten voor kinderen van anderen. Na verloop van tijd mocht ze moeder worden van drie adoptiekinderen uit China. Met alle liefde die ze in zich had heeft ze voor hen gezorgd, ook toen ze er alleen voor kwam te staan.
Al jong had Wilma een verlangen haar leven aan God te geven. Zo heeft ze op een bepaald moment het eenvoudige maar vaste besluit genomen: “Alles wat in Gods woord staat is waar en het is voor mij!” Ze leerde in haar leven om in alle stormen vast te staan door vast te houden aan Gods Woord. Daardoor kon ze niet alleen de storm te doorstaan, maar in deze omstandigheden deel krijgen aan het leven van Jezus dat onwankelbaar is. Van een onzeker meisje ontwikkelde ze zich tot een vrouw met een vaste geest en een onwankelbaar geloof.
In 2023 kreeg ze van de oncoloog te horen dat ze een agressieve en ongeneeslijke vorm van kanker had. Het eerste wat in haar opkwam is een zin uit een lied: “Wat God doet, dat is welgedaan, Zijn wil is wijs en heilig.” Na een intensief jaar met behandelingen, operaties en medicatie, verhuisde ze op 1 mei naar het hospice voor de laatste fase. Ze heeft daar nog kostbare, gezellige dagen met haar kinderen gehad en in vrede en rust afscheid genomen van familie en vrienden. In de nacht van 1 juli is zij rustig ingeslapen.
Een levend gemaakte geest
Tijdens de herinneringsdienst citeerde Jan Hein Staal de tekst op de rouwkaart uit Psalm 18:31 “Gods weg is volmaakt; des Heren woord is zuiver. Hij is een schild voor allen die bij Hem schuilen.” Als wij God dienen met onze geest dan wordt een woord als “Wees niet bezorgd.” levend voor ons en gaan wij zelf ook zo denken. Als we dan in de omstandigheden, stormen en tegenslagen komen, zijn we arm van geest en voeden wij ons met Gods Woord. Zo komen we in Gods gedachtenbanen en kunnen altijd dankbaar en in de liefde zijn en gaan we rijk de hemel in.
Een aantal vriendinnen die nauw met haar hebben opgetrokken gaven een indrukwekkend getuigenis hoe Wilma in haar leven telkens weer al haar hulp en vertrouwen zocht bij God. Voor velen is zij een aansporing en voorbeeld geweest.
Aansporing van Wilma
Bij verschillende gelegenheden spoorde Wilma ons aan: “Je kunt denken: overwinningen zijn iets groots, maar het gaat om de kleine dingen, de kleine omstandigheden.” Ook zei ze: “Dit leven is het zo waard om alles voor op te geven, dat wil ik iedereen zeggen. Ik heb dat zelf ervaren.”
Bij diverse momenten: “We hebben elkaar nodig. Trek je niet terug als het moeilijk wordt, maar zoek de broederschap op”. En tegen de jongeren: “Zorg dat je daar bent waar het vuur brandt, ook al begrijp je misschien nog niet alles. Zoek mensen op waar leven en licht is.”
De laatste weken is er nog veel bezoek geweest bij Wilma en iedereen ging dan verkwikt en opgebouwd naar huis. Haar laatste strijd was om haar kinderen los te laten. Dat was niet eenvoudig, maar door zich vast te houden aan Gods Woord en door geloof in Gods plan met haar leven kwam er rust en overgave.
Deze dag was een krachtige aansporing voor alle aanwezigen om in kleine en grote omstandigheden deel te krijgen aan een onvergankelijk leven dat tot zegen is voor iedereen om ons heen.
